بررسی تأثیر برنامه آموزشی بر اساس الگوی بزنف در ارتقای مهارت های ارتباطی بین فردی پرستاران

مقدمه و هدف: ارتباط بین فردی فرآیندی رودر رو، پویا، هدفدار و مشارکتی است. از جمله شاخص های مهم برنامه مردم سالم تا سال 2010 ارتباطات مؤثر است و ارتباط بین بیمار و پرستار فرصتی در راستای کوتاه کردن روند بیماری و سرعت بخشیدن بهبودی است. لذا این مطالعه با هدف بررسی تأثیر برنامه آموزشی بر اساس الگوی بزنف در ارتقای مهارت های ارتباطی بین فردی پرستاران بیمارستان بوعلی قزوین انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 20 نفر از پرسنل پرستاری بیمارستان بوعلی که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند شرکت داشتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه تنظیم شده براساس مدل بزنف بود .مداخله آموزشی در قالب تشکیل جلسات آموزشی به صورت بحث گروهی با حضور پرستاران در زمینه مهارت های ارتباطی با بیمار به همراه ارایه بسته آموزشی در قالب کتابچه آموزشی و لوح فشرده صورت گرفت. در نهایت داده های هر بخش از مطالعه با به کارگیری آزمون های آماری توصیفی، pair –t test استفاده از نرم افزار spss/win14 آنالیز و تحلیل گردید. یافته ها: میانگین میزان نگرش و آگاهی پرستاران نسبت به مهارت های ارتباطی قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداری با هم داشتند (05/0p<). از نظر پرستاران مهم ترین عوامل مؤثر در برقراری ارتباط مؤثر بین فردی فاکتورهایی چون میزان خوش آمد، تماس چشمی، برقراری ارتباط گرم و عدم قطع صحبت بیمار می باشد و میزان عوامل مذکور بعد از مداخله دارای تفات معناداری بودند. ( 05/0=p) نتیجه گیری: براساس نتایج این پژوهش توانمندی ارتباطی در مراقبت بهداشتی ناکافی و نارسا است و فراگیری و آموزش مهارت های ارتباط بین فردی برای پرستاران امری حیاتی و ضروری است و در واقع مهم ترین نیاز آموزشی پرستاران آموزش مهارت های ارتباطی می باشد.